Het dorpenkaartproject was een initiatief waarbij de historian in residence Tina De Gendt en destijds stagiaire Thirza Vandenabeele het rurale geheugen van een stukje Dampoort in kaart brachten.
Dampoort is een plaats van voortdurende verandering en beweging, al sinds mensenheugenis. Bijna alle bewoners zijn hier eerste generatie Gentenaars. Ze hebben ze hun wortels in dorpen in het Meetjesland, Emirdağ of zelfs overzees. Maar wat nemen mensen mee van hun oorspronkelijke dorpen? En hoe vertalen ze dit naar de stad waarin ze nu wonen? Thirza voerde interviews met enkele van deze buurtbewoners, en kunstenares Sule Nur Eryürük ging met deze inhoud aan de slag als onderdeel van haar kunstopleiding aan LUCA. Ze creëerden hiervoor een vilten tapijt met elementen van de interviews in verwerkt.
Kunstenares Sule Nur Eryürük:"Met behulp van de gevoerde interviews heb ik een gevilte tapijt gecreëerd, verfraaid met tekeningen van alledaagse items zoals brood, aardappelen, tomaten, paprika's en dadels. Deze keuzes zijn niet lukraak gemaakt.Brood staat symbool voor verbinding, samenzijn, gezamenlijk eten en delen. De waarde van brood is zeer herkenbaar voor iedereen. De bedwelmende geur van de lokale bakkerij heeft een invloed op je humeur en zo wordt je goedgezind door de versgebakken broden die uit de oven komen. Aardappelen belichamen voor mij de veerkracht van arbeidsmigranten die in tijden van financiële ontbering maandenlang op aardappelen leefden. Deze knollen zijn ook een bekend voedingsmiddel, vooral hier in België.Tomaten roepen het gemis op van de smaak van groenten voor sommige migranten, waar de tomaten een totaal andere smaak hebben dan die uit hun geboortedorp. Rode paprika's en dadels kwamen voort uit gesprekken en herinneringen van mensen wiens geboortedorp enkele honderden kilometer verder lag. De filosofie van het vilten weerspiegelt op een manier onze verbondenheid: zoals de vezels samensmelten, zo zijn ook wij verbonden in dezelfde buurt, met elkaar."